بررسی نظریات انقلاب در انقلاب اسلامی و روابط آن با نظام جمهوری اسلامی ایران

عموما خلق نظریات و تئوری ها در علوم سیاسی و اجتماعی بر گرفته از حوادث و اتفاقاتی است که در گذشته رخ داده است و این امر در مورد نظریه پردازان انقلاب نیز صدق می کند به طوری که اغلب آنها با مطالعه انقلاب های بزرگ دنیا همچون انقلاب فرانسه روسیه و چین نظریات خود را تنظیم نموده و به قانونمدی کلی رسیده اند یکی از مباحث این اندیشمندان موضوع تبدیل انقلاب بعد از پیروزی به نظام سیاسی جدید می باشد بدین معنا که یک حرکت انقلابی بعد از پیروزی بر رژیم های مطرود نظام جایگزین را خلق نموده و به حرکتهای انقلابی خاتمه می دهد و یا به عبارت دیگر انقلاب تبدیل به نظام می شود در این مقاله سعی شده است با بررسی نظریات مهم انقلاب و در عین حال مطاعه تطبیقی میان انقلاب اسلامی و انقلاب های بزرگ دیگر دنیا به اثبات برساند که بر خلاف سیار انقلاب ها و آن هم به دلیل ماهیت و محتوای متفاوت این انقلاب با دیگر انقلاب ها انقلاب اسلامی تبدیل به نظام سیاسی نگردید بلکه در عین خلق نظام سیاسی حاکم در ایران همچنان شرایط و ویژگی های یک انقلاب را برای خود حفظ نموده و با تکیه بر ارکان سه گانه انقلاب (رهبری مردم مکتب) همچنان به صورتی پویا و با تکیه بر اهداف جهانشمول خود در مسیر تعیین شده طی طریق کرده و بر خلاف نظام های سیاسی جایگزین سایر انقلاب ها حالتی محافظه کارانه و ایستا پیدا نکرده است.